گازهای گلخانه یی و تاثیر آن بر زندگی انسان
شاید این مقوله را اکثریت ما شنیده باشیم که گفته اند « برای به دست آوردن هر ارزشی باید بهایی داد». راستی انسان برای رسیدن به تمدن و مدنیت امروزی چه بهای را پرداخته است؛ صنعت، تکنولوژی، مدنیت رفتاری و احترام به ارزش های انسانی از عمده ترین شاخصه های تمدن امروزی است که انسان به آن رسیده است. حالا با توجه به مقوله ای که در جملات بالایی ذکر شد سوال این است که این ارزش ها در بدل چه قیمت و بها به دست آمده است؟ آیا با به دست آمدن صنعت و تکنولوزی به عنوان ابزار اصلی ماشین تمدن زندگی انسان در بخش ها و عرصه های دیگر آسیب پذیر شده است و یا دست کم با خطر آسیب پذیری مواجه شده است؟ آیا دست یافتن انسان به صنعت و تکنولوژی تحول کاملا مثبت بوده است یا پیامد های منفی را نیز برای انسان به ارمغان آورده است؟
پیامد مثبت دست یافتن انسان به صنعت و تکنولوژی امروزی را همه مان تا حدودی می دانیم و در زندگی خصوصی خود تجربه کرده ایم. به عنوان مثال موتر هایی که هر روز سوار می شویم، تلویزیونی که هر شب پنجره رو به جهان را در خانه های مان باز می کند و کامپیوتر و انترنت و هزار نوع ماشین و دستگاه دیگر که دیده ایم و در موردش شنیده ایم.
راستی، فهم و درک ما از پیامد های منفی ناشی از صنعت و تکنولوژی در چه سطح است. آیا تا هنوز در مورد گازهای گلخانه ای چیزی می دانیم؟ اگر نمی دانیم بیایید بدانیم و اگر میدانیم آن را یک بار دیگر مرور کنیم تا باشد که زندگی خود را از تهدیدات ناشی از آن مصوون تر بسازیم.
گاز های گلخانه ای از چهار نوع گاز تشکیل شده است که در برگیرنده کاربن، میتان، کاربن مونواکساید و فلوروکاربن ها می باشد. این ها گازهایی هستند که به صورت طبیعی در طبیعت و محیط مربوط به زمین وجود دارد. اما فعالیت کارخانه های بزرگ صنعتی سبب می شود که این گازها بیش از میزان طبیعی آن در هوای زمین آزاد شود و یک لایه عمومی را برای خودشان در فضای زمین تشکیل می دهند. وقتی لایه مصنوعی ناشی از گازهای گلخانه ای در فضای زمین شکل گرفت، دمای هوا یا حرارت زمین نمی تواند بالا برود و در زیر این لایه مصنوعی تجمع می کنند که در نتیبحه سبب گرمایش غیر طبیعی هوای زمین می شود. این عملیه را بخاطری گاز گلخانه ای نامیده اند که این چهار نوع گاز به صورت طبیعی بیشترین میزان را در فضاهای بسته گلخانه ها دارد. گلخانه هایی که در زمستان معمولا سطح آن را با پلاستیک می پوشانند تا این گازها ذخیره شود و هوای درون گلخانه گرم تر از هوای بیرون باشد و گل ها در زمستان نیز تازه بماند.
«عمده ترین پیامد گازهای گلخانه ای این است که درجه حرارت زمین بیش از حد معمول بالا می رود. با بلند رفتن درجه حرارت زمین، یخ های قطب شمال با سرعت غیر طبیعی آب می شوند و منجر به بالا رفتن سطح آب می شود، چیزی که از سال ۱۹۹۲ یعنی نخستین کنفرانس بین المللی در مورد محیط زیست تا هنوز به عنوان یک هشدار جدی برای زندگی انسان در زمین مطرح بوده است. هرچند پیمان کیوتو که در سال ۱۹۹۷ منعقد شد، تمام کشورهای بزرگ صنعتی جهان را ملزم به کاهش تولید گازهای گلخانه ای می داند اما به صورت عملی تا هنوز گام های جدی در این راستا برداشته نشده است».
پیمان کیوتو پیمانی است بین المللی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه ای، که عامل اصلی گرمایش زمین در دهه های اخیر محسوب می شوند. این پیمان که پیمان نامه ریو (۱۹۹۲) را تکمیل و ترمیم می کند در چارچوب سازمان ملل متحد شکل گرفت. طی سال های اخیر با افزایش گازهای گلخانه ای نظیر میتان، کارن دای اکساد، بخار آب و اکسید نیتروژن در جو زمین، دمای کره در حال افزایش می باشد که این امر باعت ایجاد تغییرات ناخوشایند در محیط زیست خواهد شد. کشور های بزرگ صنعتی در همان سال طی پیمان کیوتو، متعهد شدند که ظرف ده سال آینده میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را به ۵ درصد کاهش می دهند و به کشور های در حال توسعه کمک های مالی برای افزایش ضریب نفوذ استفاده از انرژی های تجدید پذیر نظیر انرژی خورشیدی و بادی، اعطا کنند اما واقعیت این است که تاهنوز بخش های زیاد از این پیمان عمل نشده است و برای همین امروزه نیز تولید گازهای گلخانه یی یکی از نگرانی های اصلی بشر در روی زمین است.
یکی از پیامد های منفی تولید گازهای گلخانه ای شکاف شدن لایه ازون در فضای زمین است، لایه ای که مانع از تابش تشعشعات مضره نور خورشید بر سطح زمین می شود و همزمان با آن نمی گذارد هوا و گازات موجود در فضای زمین از مدار محیط مربوط زمین خارج شود.
اما در مورد اثرات منفی گازهای گلخانه ای امروزه این اجماع نظر وجود دارد که تولید این گازها منجر به تغییرات اقلیمی در زمین می شود. تغییراتی که در بخش و عرصه های متفاوتی سلامت زندگی انسان را آسیب میزند.
