بازیافت زباله ها؛ پاک سازی محیط زیست
امروزه بازیافت زباله ها در کشورهای پیشرفته و جهان سوم یک از راه های مهم و سودمند برای جلوگیری ازآلوده شدن و پخش زباله ها در سطح یک منطقه می باشد.
به این منظور فابریکه های بزرگ جهت جمع آوری زباله های قابل بازیافت و تبدیل آن به موادی که دوباره می توان از آنها استفاده کرد، در این کشورها ساخته شده است. شاید دقت کرده باشید که در پشت بعضی از اشیای که استفاده می کنید، علامت بازیافت شده قرار دارد. این علامت نشان می دهد که برای ساخت این شی از زباله های بازیافت شده استفاده شده است و این معنا را دارد که برای بار چندم هم می توان از این شی هنگامی که تبدیل به زباله شد. استفاده به عمل آید.
برای این بازیافت زباله ها، ابتدا از هم دیگر تفکیک شوند، این کار مستقیما به همکاری مردم شهر ضرورت دارد. مردم باید زباله هایی را که تولید می کنند تفکیک نموده و در خریطه ها و یا در محل های مخصوصی که شاروالی برای آنها در نظر گرفته است قرار دهند. این کار باعث می شود تا زباله ها از همدیگر تفکیک شده و دیگر نیازی به این نباشد که شاروالی دوباره آنها را تفکیک نماید.
مرحله بعدی عبارت از کار روی این که از میان زباله ها کدام عناصر آن قابل بازیافت می باشد،است. به طور مثال کاغذ یک از زباله هایی می باشد که قابلیت بازیافت دارد و می توان از آن دوباره به عنوان کاغذ البته با کیفیت پایین تر استفاده کرد و یا از شیشه نیز می توان به حیث مواد بازیافتی استفاده کرد.
این مرحله باید تحت نظر کارشناسان متخصص در رشته ی بازیافت مواد، صورت گیرد.
بازیافت
بازیافت به آماده سازی مواد برای استفاده ی مجدد گفته می شود. موادی که معمولا قابل بازیافت می باشند، عبارتند از آهن آلات کهنه و غیر قابل استفاده، پلاستیک شیشه، کاغذ، برخی مواد کیمیاوی زباله ها که به کود کمپوست تبدیل می شود.
بازیافت از به هدر رفتن منابع سودمند و سرمایه های ملی جلوگیری می کند و مصرف مواد خام و مصرف انرژی را کاهش می دهد. با این کار، تولید گازهای گلخانه یی نیز کاهش می یابد. بازیافت مهم ترین مفهوم در مدیریت پسمانده است.
منشا مواد بازیافتی یا به عبارتی بازیافتنی ها، بیشتر، خانه های مسکونی و صنایع هستند. برای آسان تر کردن امر بازیافت معمولا دو نوع جداسازی مواد صورت می گیرد که «تفکیک در مبدا» و «تفکیک در مقصد» نام دارد. تفکیک در مبدا در سطح شهر و سرک ها و فروشگاه ها از طریق سبد ها و سطل های جدا سازی مواد انجام می شود، ولی برای تفکیک در مقصد مکان خاص به نام مرکز بازیافت مواد در نظر گرفته شده است. مرکز بازیافت به مواد بازیافتی و غیر قابل بازیابی دسته بندی می شوند. بسیاری از فروشگاه ها و فابریکه های بزرگ مواد زاید مانند قوطی ها کنسرو، بوتل های شیشه یی و روزنامه های باطله را به منظور بازیافت از مشتری بازخرید می کنند.
در تعریف دیگر می توان گفت، بازیافت عبارت است از عملیه تبدیل مواد مصرف شده به محصولات و مواد تازه به منظور جلوگیری از به هدر رفتن مواد سودمند بالقوه (ذخیره یی)، کاهش مصرف مواد خام، کاهش مصرف انرژی، کاهش آلودگی هوای حاصل از سوختن مواد و آلودگی آب های حاصل از دفن زباله ها در خاک به وسیله ی کاهش مقدار معمول زباله ها و کم کردن نشر گازهای گلخانه یی در مقایسه با تولید خالص. بازیافت یک موضوع کلیدی در مدیریت مدرن کاهش مواد اضافه که شامل سلسله مراتب کم کردن، دوباره مصرف کردن و بازیافت است. مواد قابل بازیافت چیز های زیادی را شامل می شوند از جمله بسیاری از انواع شیشه ها، کاعذ ها، فلزات، پلاستیک، منسوجات، المونیم های الکتریکی مصرف شده در کمپیوتر ها و سیت های تیلفون. اما استفاده ی مجدد از زباله های زیستی همچون پسمانده مواد خوراکی به عنوان کود جزو بازیافت محسوب نمی شود. موادی که قرار است بازیافت شوند، یا به مرکز جمع آوری این مواد آورده می شوند یا از کنار خیابان جمع آوری و ابتدا دسته بندی شده سپس پاک می شوند و دوباره پردازش هایی روی آنها انجام می شود تا به مواد تازه برای ساخت تبدیل شوند. اگر چه گاهی اوقات بازیافت در مقایسه با تولید از مواد خام بسیار گرانتر و مشکل تر است، اما به خاطر استفاده مجدد از همان مواد به صرفه است، زیرا که آن مواد در حالت کلی دارای ارزش ذاتی بهتر است. محققان ادعا می کنند که بازیافت بیشتر از آن که منابع را حفظ کند، آنها را از بین می برد. مخصوصا مصرف های عملیاتی کمتر از سایر موارد برای از بین بردن مواد زاید (مانند دفن کردن زباله ها در خاک) باشد، این کار مناسب تر است.
فواید بازیافت
بازیافت زباله ها سه فایده مهم برای محیط زیست دارد. ما به کمک بازیافت زباله در مصرف منابع طبیعی صرفه جویی کرده ایم، زیرا به جای استفاده از مواد خام برای تولید محصولات نو، از مواد بازیافتی استفاده می کنیم، از دیگر فواید بازیافت، صرفه جویی در مصرف انرژی است. البته برای بازیافت مواد زاید هم نیاز به مقداری انرژی است، اما انرژی لازم برای بازیافت زباله خیلی کمتر از انرژی مورد نیاز برای تولید محصولات از مواد خام است. برای مثال ساختن المونیم از المونیم بازیافت شده، ۹۰ درصد انرژی کمتر از ساختن آن از سنگ معدن نیاز دارد.
سومین فایده ی بازیافت نیاز به فضای کمتر برای دفن زباله ها است.
